ਮਃ ੩ ॥

mahalaa teejaa ||

Third Mehla:

ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਕਿਵ ਮਰਹਗੇ ਕੈਸਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥

kiaa jaanaa kiv marahage kaisaa maranaa hoi ||

What do I know? How will I die? What sort of death will it be?

ਜੇ ਕਰਿ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਤਾ ਸਹਿਲਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥

je kar saahib manahu na veesarai taa sahilaa maranaa hoi ||

If I do not forget the Lord Master from my mind, then my death will be easy.

ਮਰਣੈ ਤੇ ਜਗਤੁ ਡਰੈ ਜੀਵਿਆ ਲੋੜੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

maranai te jagat ddarai jeeviaa loRai sabh koi ||

The world is terrified of death; everyone longs to live.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸੋਇ ॥

gur parasaadhee jeevat marai hukamai boojhai soi ||

By Guru's Grace, one who dies while yet alive, understands the Lord's Will.

ਨਾਨਕ ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਤਾ ਸਦ ਜੀਵਣੁ ਹੋਇ ॥੨॥

naanak aaisee maranee jo marai taa sadh jeevan hoi ||2||

O Nanak, one who dies such a death, lives forever. ||2||